رگا

بهترین هدیه برای من اشک چشم برای حسین(علیه السلام) است. اگر گاهی در هیئت ها یک قطره اشک برای ارباب را به من هدیه دهید، از همه چیز برایم بالاتر است؛ آنقدر که این قطره را به تمام بهشت نمی فروشم. اگر به من اجازه داده شود به دنیا رجوع کنم و به شما سر بزنم، فقط دوست دارم در هیئت ها و روضه ها شرکت کنم.

#شهید_غلامعلی_رجبی

منبع: کتاب کبوتران حرم، صفحه 16

وصیت‌نامه شهید محسن حججی را با هم می‌خوانیم:

حالا که دستهایم بسته است می‌نویسم نه با قلم که با نگاه و نه با جوهر که با خون، رو به دوربین ایستاده‌ام و ایستاده‌ام رو به همه شما، رو به رفقا، رو به خانواده‌ام، رو به رهبر عزیزم و رو به حرم. حرامزاده‌ای خنجر به دست است و دوست دارد که من بترسم و حالا که اینجا در این خیمه‌گاهم هیچ ترسی در من نیست. تصویرم را ببرید پیشکش رهبر عزیز و امامم سید علی خامنه‌ای و فرمانده‌ام حاج قاسم و به رهبرم بگویید که «اگر در بین مردمان زمان خودت و کلامت غریبید ما اینجا برای اجرای فرمان شما آمده‌ایم و آماده تا سرمان برود و سر شما سلامت باشد».

آسمان اینجا شبیه هیچ‌جا نیست حتی آسمان روستای دورک و وزوه که در اردوی جهادی دیده‌ام یا آسمان بیابان‌های سال‌های خدمتم، اینجا بوی دود و خون می‌آید. کم‌کم انگار لحظه دیدار است ولی این لحظه‌های آخر که حرامیان دوره‌ام کرده‌اند می‌خواهم قصه بگویم و قصه که می‌گویم کمی دلم هوایی علی کوچولویم می‌شود ولی خدا وعده داده که جای شهید را برای خانواده‌اش پر می‌کند، اما حتماً قصه‌ام را برای علی وقتی بزرگ شد بخوانید.

قصه کودکی‌ام که با پدرم در روضه‌های مولا اباعبدالله الحسین(علیه السلام) شرکت می‌کردم، قصه لرزش شانه‌های پدر و من که نمی‌دانستم برای چیست. پدرم با اینکه کارگری ساده بود همیشه از خاطرات حضورش در دفاع مقدس می‌گفت و توصیه می‌کرد:

«پسرم، دفاع مقدس و رشادت و مجاهدت برای اسلام و دین هیچ‌وقت تمام‌شدنی نیست و تا دنیا هست مبارزه بین حق و باطل هم خواهد بود ان‌شاءالله روزی هم نوبت تو خواهد شد».

دوران کودکی و مادری که کلید رفتنم به قتلگاه در دستان اوست و او بود که اجازه داد. مادرم همیشه می‌گفت «تو را محسن نام گذاشتم به‌یاد محسن سقط‌شده خانم حضرت زهرا(سلام الله علیها)». مادر جان، اولین باری که به سوریه اعزام شدم دریچه‌های بزرگی به‌رویم باز شد اما نمی‌دانم اشکال کارم چه بود که خداوند مرا نخرید.

بازگشتم و چهل هفته به جمکران رفتم و از خداوند طلب باز شدن مسیر پروازم را کردم. تا اینکه یک روز فهمیدم مشکل رضایت مادر است. تصمیم گرفتم و آمدم به دست و پای تو افتادم و التماست کردم و گفتم مگر خودت مرا وقف و نذر خانم فاطمه زهرا(سلام الله علیها) نکردی و نامم را محسن نگذاشتی، مادرجان، حرم خانم زینب(سلام الله علیها) در خطر است اجازه بده بروم. مادرم…. نکند لحظه‌ای شک کنی به رضایتت که من شفاعت‌کننده‌ات خواهم بود و اگر در دنیا عصای دستت نشدم در عقبی نزد حضرت زهرا(سلام الله علیها) سرم را به‌دست بگیر و سرفراز باش چون ام‌وهب.

مادر، یادت هست سال‌های کودکی و مدرسه، پس از دبستان و مقاطع تحصیلی و بالاتر، همیشه احساس می‌کردم گمشده‌ای دارم و این‌قدر به مادرمان حضرت زهرا(سلام الله علیها) متوسل شدم تا در سال 1385 و اوج جوانی مسیری را برایم روشن کردند و آن مسیر آشنایی با شهید کاظمی و حضور در مؤسسه‌ای تربیتی‌فرهنگی به همین نام بود.

همان سال‌ها بود که مسیر زندگی‌ام را پیدا کردم و حاج احمد کاظمی شد الگوی زندگی و یار لحظه لحظه زندگی من، خیلی زود حاج احمد دستم را گرفت و با شرکت در اردوهای جهادی، هیئت، کار فرهنگی و مطالعه و کتاب‌خوانی رشد کردم. انگار حاج احمد دستم را گرفت و ره صدساله را به‌سرعت پیمودم. سربازی و خدمت در مناطقی دورافتاده را انتخاب کردم و تو مادر، ببخش که آن روزها مثل همیشه چقدر نگرانم بودی.

و ازدواج که آرزوی شما بود، با دختری که به‌واسطه شهدا با او آشنا شدم و خدا را شاکرم که حاج احمد از دختران پاکدامنش نصیبم کرده است، همنام حضرت زهرا(سلام الله علیها) و از خانواده‌ای که به‌شرط اینکه به‌دلیل نداشتن فرزند پسر برایشان فرزند خوب و باایمانی باشم دختر مؤمن و پاکدامنشان را با مهریه‌ای ساده به‌عقدم درآوردند و من هم تنها خواسته‌ام از ایشان مهیا‌کردن زندگی برای رسیدن به سعادت و شهادت بود و با کمکِ هم، زندگی مهدوی(عجل الله تعالی فرج) را تشکیل دادیم، خانواده‌ای که در روزهای نبودنم و جهادم همسر و فرزندم را در سایه محبتشان گرفتند و من دلم قرص بود که همسر و فرزندم جز غم دوری و دلتنگی غمی نداشته باشند، همین جا بود که احساس کردم یکی از راه‌های رسیدن به خداوند متعال و قرار گرفتن در مسیر اسلام و انقلاب عضویت در سپاه است و همین جا بود که باز حاج احمد کمکم کرد و لیاقت پوشیدن لباس سبز پاسداری را نصیبم کرد.

و همسرم و همسرم…، می‌دانم و می‌بینم دست حضرت زینب(سلام الله عیلها) که قلب آشوبت را آرام می‌کند، همسرم شفاعتی که همسر وهب از مولا اباعبدالله شرط اجازه میدان رفتن وهب گذاشت طلب تو. خاطرات مشترکمان دلبستگی نمی‌آورد برایم، بلکه مطمئنم می‌کند که محکمتر به قتلگاه قدم بگذارم چون تو استوارتر از همیشه علی عزیزمان را بزرگ خواهی کرد و منتظر باش که در ظهور حضرت حجت به‌اقتدای پدر سربازی کند.

حالا انگار سبکتر از همیشه‌ام و خنجر روی بازویم نیست و شاید بوی خون است که می‌آید، بوی مجلس هیئت مؤسسه و شبهای قدر و یاد حاج حسین به‌خیر که گفت مؤسسه خون می‌خواهد و این قطره‌ها که بر خنجر می‌غلطد ارزانی حاج احمدی که مسیر شیب‌الخضیب شدنم را هموار کرد.

خدّالتریب شدنم را از مسجد فاطمه الزهرای(علیه السلام) دورک شروع کردم و به خاک آلودم تمام جسمم را تا برای مردمی که عاشق مولایند مسجد بسازیم. روی زمینی نیستم که می‌بینید، ملائک صف به صفند کاش همه چیز واقعی بود درد پهلویم کاش ساکت نمی‌شد و حالا منتظر روضه قتلگاهم، حتماً سخت است برایتان خواندن ولی برای من نور سید و سالار شهیدان دشت را روشن کرده است.

اینجا رضاً برضاک را می‌خواهم زمزمه کنم. انگار پوست دستم را بین دو انگشت فشردند و من مولای بی‌سر را می‌بینم که هم‌دوش زینب آمده‌اند و بوی یاس و خون در آمیخته هستم. حرامیان در شعله‌های شرارت می‌سوزند و من بدن بی‌پیکرم را می‌گذارم برای گمنامی برای خاک زمین.

تسنیم

و شهيد محسن نقدی در یکم دی ماه 1344 در شيراز متولد شد ، پس از گذراندن دوران ابتدایی به مدرسه راهنمایی خواجه نصیر رفت که جریانهای انقلاب شروع شد ، وی تحصیلات خود را در دبیرستان شهید جلال عباسی و نظام الملک سابق ادامه داد . 

محسن در زمان آغاز جنگ به عنوان خبر نگار روزنامه عروه الوثقی جهت تهیه خبر و مصاحبه با فدائیان اسلام که در جبهه ابادان بودند به منطقه جنگی رفت و پس از تهیه گزارش به شیراز بازگشت و متن گزارش را برای تهران ارسال کرد.
شهيد محسن نقدی سپس در بیست و چهارم فروردین 61 در حالی که نوجوانی شانزده ساله بود داوطلبانه به جبهه اعزام شد و سرانجام در شانزدهم اردیبهشت ماه 1361 به فیض شهادت نائل آمد. روحش شاد.  


بسم الله الرحمن الرحيم 
 وصيت نامه بنده خدا محسن نقدي : 
سلام بر مهدي ، 

مِنَ المُؤمِنينَ رِجالٌ صَدَقوا ما عاهَدُوا اللَّهَ عَلَيهِ ۖ فَمِنهُم مَن قَضىٰ نَحبَهُ وَمِنهُم مَن يَنتَظِرُ ۖ وَما بَدَّلوا تَبديلًا

 قبل از هر چيز بايد بگويم،
چه بنويسم از کجا آغاز کنم ، اصلاً باور کردنی نيست ، چگونه می توان باور کرد که خدای بزرگ بار ديگر بر ما منت نهاده و اسلام عزيز را دگر بار برای ما زنده نموده است . قرآني که تا ديروز جايش در پستوهای خانه ها و کارش خاک خوردن بود ، امروز بار ديگر بطور وسيعي در جامعه مطرح شده، در جامعه اي که سراسر فساد و تباهي و گمراهي و ذلت بود. دگر بار نور ايمان پديدار شده گوئي اسلام از نو ظهور کرده و قرآن از نو احياء شده انسان هايي که تا ديروز در زير سلطه جباران روزگار بودند و هزاران ظلم و ستم بر آنها روا مي شد ، امروز به انسانهاي آزاده و از قيد و بند رسته تبديل شده اند و من که تا ديروز مانند اکثر جوانان اين آب و خاک در خط يک زندگي کاملاً بي هدف قرار گرفته بودم، امروز بجائي رسيده ام که در سر دارم که در راه خدا به جهاد برخيزم و اين جان خود را که شايد عزيزترين چيزهايم در دنيا باشد فداي خدايم کنم خدائي که مدتها از او دور بودم و مدتها اعتقاد واقعي به او نداشتم .

خدايا ترا سپاس مي گذاريم از اينکه بار ديگر نظر لطفي بر مردم ما نمودي و آنها را ديگر بار به راه راست هدايت فرمودي و آنان را در راه خودت قرار دادي و آنان را با قرآن آشنا ساختي و به پيغمبر بزرگوارت و اهلبيت گراميش علاقه مند نمودي و رهبري عظيم الشأن از ذريه پيغمبر بزرگوارت را به ما عطا فرمودي تا در خط سازش ناپذير او و در ظل توجهات ولي عصر حجة ابن الحسن (ع) مکتب تو را در سراسر گيتي ترويج دهيم و در اين راه مقدس ما از قيد و بندهاي مادي پا فرا گذاشته و از جان خود مايه گذاشته ايم و آنقدر به اين هدف معتقدم که از جان و مال و خانه و زندگي خود گذشته ايم و خواهيم گذشت و شهداي گلگون کفني که در اين راه داده ايم بهترين شاهد بر اين مدعاست 

و اکنون من اين بنده گناهکار که دگر بار به درگاه با عظمتت روي آورده ام در اين راه قدم مي گذارم که اگر شايد زندگي دنيوي من نتواند در جهت پيشرفت اسلام عزيز کارساز نباشد حداقل خون من و مرگ من در اين راه مقدس بتواند اين رسالت عظيم را به انجام برساند . 
در اين راه من خود را براي هر چيزي آماده ساخته ام و اکنون بياري خداي توانا به جبهه نبرد حق بر عليه باطل مي روم تا حداقل قسمتي از دين خود را نسبت به خون شهيدان راه خدا و قرآن و اسلام عزيز ادا کنم و در اين راه پذيراي هر چيزي هستم .

در آخر سخن، چند پيام دارم که اولين آن به پدر و مادر عزيزم و بطور کلي خانواده ام مي باشد. درود خدا بر شما که سال ها رنج و زحمت مرا کشيديد و مرا بزرگ نموديد سال هاي سال رنج کشيديد و سختي ها را متحمل شديد نمي دانم که چطور و با چه زباني جوابگوي اين همه زحمات شما باشم، ولي فکر مي کنم ، همين که در اين راه مقدس شهيد شوم و شما را مانند خانواده هر شهيدي نزد اسلام انسان سازمان اين مکتب جوشان الهي سربلند کنم کافي باشد چون بيش از اين چيز ديگري در توانم نيست که بتواند جوابگوي زحمات شما باشد 
اميدوارم که مرا حلال کنيد هرگز هرگز دست از اسلام و امام عزيزمان خميني بت شکن برنداريد که مي دانم اين از محالات است تا مي توانيد در راه انقلاب فعاليت کنيد . چون همانطور که خود مادرم بارها به من گفته، زحمت در اين راه حد و اندازه ندارد انسان تا در توان دارد بايد زحمت بکشد. خداي ناکرده در مقابل هيچکدام از مسائل انقلاب خود را غير مسئول ندانيد. چون يکي از بزرگترين دشمنان انقلاب همين است که مردم خود را نسبت به مسائل بي طرف و غير مسئول بدانند 

در آخر اگر خداي متعال به من هم نظر لطفي نمود و من هم شهيد شدم در شهادت من هيچکس حق ندارد که گريه کند و شيون نمايد هرکس اين کار را بکند از ما نيست. چرا ؟ چونکه اين تضعيف روحيه مي باشد.

 و مادر عزيزم که مي دانم شيرزني هستي که هرگز با اين مسائل شکست نمي خوري و از انقلاب سرد نمي شوي هيچکس در شهادت من حق گريه ندارد و تنها مي توانيد برايم فاتحه بخوانيد و تکبير و لا اله الا الله و دعا به جان امام بکنيد . همچنين چيز ديگري که لازم به يادآوري است.
 پيام ديگري هم به خواهران و برادرانم در حزب جمهوري اسلاميدارم:
 قبل از هر چيز بايد بگويم من خود هرگز نتوانستم آنچنان که مي خواهم در حزب فعاليت نمايم و يک حزبي واقعي که همان يک مسلمان واقعي با نظم در خط امام است باشم از شما عزيزان مي خواهم که به فعاليت خود در اين تشکيلات سياسي اسلامي همچنان ادامه دهيد تا انشاالله بتوانيد آن آرمانهاي مقدس اسلامي که شهدائي همچون سيد مظلوم شهيد آيت الله دکتر بهشتي و ديگر شهداء عزيز در آن راه جان خود را فدا نمودند به ثمر برسانيد و حتماً در نظر داشته باشيد که سرلوحه برنامه شما فقط تقوا باشد و تا زماني در حزب بعنوان يک ارگان متشکل کننده مسلمان راستين فعاليت نمائيد که آن را در خط امام که همان خط الهي است بيابيد.

 والسلام من الله توفيق 
محسن نقدی

انتهای متن/
منبع: پرونده فرهنگی، مرکز اسناد ایثارگران فارس

خواهرانم … در تربیت فرزندانتان بکوشید و حجاب را رعایت کنید . زهرا گونه زندگی نمایید و شوهرانتان را در راه خداوادارید .  

#یادشهداباصلوات 

در روزهای اول جنگ در سرپل ذهاب به ابراهیم گفتم؛ برادر هادی، حقوق شما آماده است و هر وقت صلاح بدانی بیا و بگیر. خیلی آهسته گفت: شما کی میری تهران!؟ گفتم: آخره هفته

گفت: سه تا آدرس رو می نویسم، تهران رفتی حقوقم رو در این خونه ها بده! من هم این کار را انجام دادم. بعدها فهمیدم هر سه، از خانواده های مستحق و آبرو دار بودند.

منبع: سلام بر ابراهیم1 ص92