رگا

روز وفات حضرت ام البنین (سلام الله علیها) مصادف شده با سالروز تکریم مادران و همسران شهیدی که حضرت ام البنین (سلام الله علیها) بعنوان الگوی خود قرار داده و با صبوری در غم فراق فرزندان و همسرانشان همچنان اسلام را زنده نگه داشته‌اند.

حال چند جمله ای درباره این بانوی بزرگ اسلام، این همسر باوفا و مادر شجاع و صبور ،و سیره زندگی ایشان سخن میگوییم:

حضرت ام البنين(سلام الله علیها) (محدث، متوفى سال 70 ه) (فاطمه كلابيه)، دختر حزام، از زنان مؤمن، شجاع و فداكار بود. پس از آنكه امير المؤ منين على بن ابى طالب عليه السلام به سوگ پاره تن و ريحانه رسول خدا محمد بن عبد الله (صلى الله عليه و آله) يعنى سرور زنان عالميان حضرت فاطمه زهرا (سلام الله عليه)شهيده راه ولايت و امامت نشست ، برادرش عقيل بن ابى طالب (عليه السلام) را كه آشنا به انساب عرب بود، فرا خواند و از او خواست برايش همسرى از تبار دلاوران برگزيند تا پسر دليرى براى مولا به ارمغان آورد كه سالار شهيدان،حسين بن على (عليه السلام) را در كربلا يارى كند؛فرزندی که در پهلوانی و شجاعت و ایثار یگانه باشد.
عقيل ، ام البنين كلابيه(عليه السلام)را براى حضرت على (عليه السلام) برگزيد كه قبيله و خاندانش ، بنى كلاب ، در شجاعت بى مانند بودند. بنى كلاب از حيث شجاعت و دلاورى در ميان عرب زبانزد بودند، ولبيد درباره آنان چنين سروده است ما بهترين زادگان عامر بن صعصعه هستیم و كسى بر اين ادعا خورده نمى گرفت . الو براء، همبازى نيزه ها (ملاعب الاءسنة )، كه در عرب در شجاعت مانند او را نديده بود، از همين خاندان است .
حضرت امير المؤ منين(عليه السلام)اين انتخاب را پسنديد و عقيل را به خواستگارى نزد پدر ام البنين(سلام الله عليه)فرستاد. پدر، خشنود از اين وصلت مبارك ، نزد دختر خود شتافت و او نيز با سر بلندى و افتخار پاسخ مثبت داد و پيوندى هميشگى بين وى و مولاى متقيان على بن ابى طالب (عليه السلام) برقرار شد. امام (عليه السلام) در همسرمحترمشان عقلى سترگ ، ايمانى استوار، آدابى والا و صفاتى نيكو مشاهده می کردند و او را گرامى مى داشتند و از صميم قلب در حفظ حرمت او می كوشيدند.

حضرت ام البنین(سلام الله علیها) پس از چندی به امام علی (علیه السلام)پیشنهاد داند که جای نام فاطمه نام ام البنین یعنی مادر پسران را به وی دهد چرا که فرزندان فاطمه از شنیدن نام او به یاد مادر و سوگ او غمگین نشوند.

ام البنین کنایه ای از شرم عاشقی است!   کز حجب تاب نام دل آرای خود نداشت!…