رگا

قاڸ اللّٰـــہ تعالــے (عــــزّ و جــــڸّ) :

‌ مَݧ طَلَبـَنــــے وَجَــدَنــے
و مَݧ وَجَـدنــے عَرَفَنــے
و مَݧ عَرَفـــَــنـے أَحَبّنــــے
و مَݧ احَبّنــے عَشَــقَنـــــے
و مَݧ عَشــَقَنــــے عَشَقْتُہ
و مَݧ عَشــَـــقْتُـــہُ قَتَـــلْتُــہُ
و مݧ قَتَلْتُــہُ فَعَلَــے دِیَتُہُ
و مَݧ علــےَّ دیَتُہُ فأنا دِیتُہُ

آݧ‌ کس کہ مرا طلب کند، مرا مــے‌یابد؛
و آݧ‌ کس کہ مرا یافت، مرا مــے‌شنــاسد؛
و آݧ کس کہ مرا شناخت، مرا دوست مــے‌دارد؛
و آݧ کس کہ مرا دوست داشت، به مݧ عشق مــے‌ورزد؛
و آݧ کس کہ بہ مݧ عشق ورزید، مݧ نیز بہ او عشق مــے‌ورزم؛
و آݧ ‌کس کہ مݧ بہ او عشق ورزیدم، او را مــے‌کشم؛
و آݧ کس را مݧ بکشم، خوݧ‌ بهاے او بر مݧ واجب است؛
و آݧ ‌کس کہ خوݧ ‌بهایش بر مݧ واجب شد، پس خود مݧ خوݧ بهاے او مــے‌باشم.

مصباح الهدے/ صفحه ۱۱۶