من زني مي‌خوام كه تا قدس همراهم بياد...!
بهش پيله كرده بوديم كه بيا برويم برات آستين بالا بزنيم.
گفت : باشه.
فكر نمي‌كرديم بگذارد حتي حرفش را بزنيم.
خوش‌حال شديم.
گفت :«من زني مي‌خوام كه تا قدس همراهم بياد.»
******************************************************
از وقتي اين ظرف‌هاي تفلون را خريده بوديم، چند بار گفته بود «يادت‌نره! فقط قاشق چوبي بهش بزني.»
ديگر داشت بهم بر مي‌خورد. با دل‌خوري گفتم :«ابراهيم! تو كه اين‌قدرخسيس نبودي.»
براي اين كه سوء تفاهم نشود، زود گفت «نه! آدم تا اون‌جا كه مي‌تونه،بايد همه چيز رو حفظ كنه. بايد طوري زندگي كنه كه كوچك‌ترين گناهي نكنه.»
برگرفته از «کتاب همت».
