روز ولادتش عاشورابود!
سالهای زیادی از شهادتش می گذرد…بیستم آذرسال 1360!
اما هنوز بررسی زندگانی اش می تواند برای جوانانی که سالهای نخستین انقلاب و حماسه و عرفانِ این شخصیت وارسته اخلاق را درک نکرده اند، جذاب، شنیدنی و تأثیرگذار باشد!
شهادت آیت الله سیدعبدالحسین دستغیب…شهید محراب!
روز ولادتش عاشورابود و شهادتش هم مانندجدبزرگوارش مظلومانه!
واقعا که بود او؟!
این یاور و سرباز خمینی(ره) که باتلاش های بسیار وتحمل رنجها خود را هم گام با نهضت اسلام میکردند،و در هر فرصت پرده از جنايات رژيم پهلوي بر مي داشتند؛بارها مورد خشم ماموران رژيم شاه قرار گرفتند تاآنجا که برای دستگیری او از تهران به شیراز آمده و چون ایشانرا نیافتند و با مقاومت مردم روبه رو شدند به آزار و اذیت آنان پرداختهو عده ای را نیز دستگیرکردند؛که سرانجام آیت الله دستغیب برای نجات آن افراد بیگناه و جلوگیری از آزارآنان طی نامه ای خود را به ماموران ساواک معرفی کردند و دستگیرو بعداز مدتی تبعیدشدند. ایشان برای باردوم نیزدر سال 1343 به دست افرادشاه روانه زندان شدندو اینچنین زندگی سیاسی و انقلابی سخت ایشان باتحمل سختیهای فراوان شروع شد…
ایشان هفت سال در حوزه نجف مشغول به تحصیل شدند وبه دلیل دستیابی به درجات بالای علمی، توانستند در دوران جوانی، درجه اجتهاد را دریافت کنند.و هم اکنونبيش از 46 کتاب ارزشمند در زمينه هاي مختلف اخلاقي ، اعتقادي و… از اين شهيد عزيز به يادگار مانده است.گذشته از شخصیت برجسته علمی ایشان، نخستین چیزی که از زمزمه نامایشانبه ذهن خطور می کند، شخصیت اخلاقی و ویژگیهای رفتاری ایشان به عنوان نمونه ای کامل از یک استاد اخلاق است. استادشان آیت اللَّه محمدکاظم شیرازی هنگام امضای اجازه نامه اجتهاد ایشان می نویسد: «او از اخلاق ناشایسته، پاک است و به هر اخلاق شایسته ای آراسته است.»
فرزند ایشان «حجت الاسلام سیدمحمدهاشم دستغیب» در این زمینه می نویسد: «پدرم چه روزهای گرم تابستان را که به روزه گذرانید و چه شبهای سرد و طولانی زمستان را که به عبادت به صبح رسانید. فراموش نمی کنم بعضی نیمه شبها از خواب بیدار می شدم، کودکی خردسال بودم که صدای ناله اش را در سجده هایش می شنیدم، خودم را به خواب می زدم، اما به زمزمه های همراه با گریه ها و اشکهای روانش گوش می دادم. گویا هم اکنون نیز صدایش از اتاق مجاور، در گوشم طنین می افکند و آه جانسوزش دلم را می آزارد.
سرانجام در بیستم آذر 1360 توسط گروه منافقین این مرجع عالیقدر به همراه ده تن از بهترين مردان خدا به شهادت رسيدند و بار دیگر محراب، نوای ناله خیز سر می دهد و در سوگ سیدی نورانی مویه می کند؛ سیدی اهل قلم که برگهای سبز از بوستان اندیشه اش به یادگار مانده؛ سیدی اهل اخلاق و عرفان و سومین مسافر محراب. مردی از قبیله نور … یادش جاودان و نامش چو آفتاب بلند باد.
به قلم بنده حقیر