رگا

یک سال فقط یک کارت برای ورود به بیت رهبری دادند. من اصرار داشتم که محمد رضا برود. بعد از مشورت، او انتخاب شد. خواهرش میخواست او را بفرستم اما نمیشد تا فهمید که رضایت دادیم برود، سر از پا نمیشناخت. دوم دبیرستان بود. اولین بارش بود که تنها می رفت. وقتی از بیت برگشت، چشمها و صورتش قرمز شده بودند. از روحیاتی که در او میشناختم مطمئن بودم که مسیر بیت تا خانه را گریه کرده و از دیدن چهره رهبر منقلب شده است. هر چه اصرار کردیم از فضای آنجا بگوید و دلیل گریه هایش چیست، اما یک کلام حرف نزد. پا فشاری ما را که دید با حالت شوخی گفت: شیر کاکائو و کیکش خیلی خوشمزه بود…!!!

منبع: خاطرات شهید مدافع حرم محمد رضا دهقان امیری